Verslag STAG-rit: De Paden Op …, van zaterdag 9 maart 2024.
Huppelend de stal uit de paden op.
(verslag eerste fietstocht Stag 9 maart 2024)
Als de koeien die na een winter op stal niet meer langer kunnen wachten om de wei in te springen. Zo was de sfeer onder de 42 fietshelden die zich op deze negende maart op de Julianalaan verzamelden om weer de paden op te gaan. En ze waren er allemaal de vertrouwde namen, Greet, Armand, Maria, kees, de bariton van Guus en al die anderen. Fijn elkaar weer te zien na de winter. En de familie Cozijn was dit keer met drie personen vertegenwoordigd. De volgende generatie Cozijnen, Sandra, als voorrijder door vader en oom ingevlogen. En natuurlijk de vaste onvermoeibare Stag-crew: Jacques, Marjan, Hans en Piet in hun vertrouwde rol. En al de anderen die hun sloffen uit de schoenen lopen om ons het fietsen mogelijk te maken, sorry ben nu eenmaal een wanhoop in namen, ook jullie waren op post.
De één na laatste keer overigens op de vertrouwde plek op de Julianalaan. De mooie jaren-30 kerk en het sfeervolle zaaltje worden door de kerkleiding verpatst aan de begerige ontwikkellust der projectontwikkelaars, daarin gesteund door de gemeente Teylingen die daartoe het omgevingsplan aanpast. Tja zo gaat het, ontwikkelingen die niet te houden zijn. En zo is het ook een beetje bij onze Stag. De elektrificatie van de fietsvloot schrijdt voort. Gedurende de winterperiode zijn met een geldelijke gift in één slag negen tandems van een elektromotor voorzien door een daartoe gespecialiseerde ondernemer te Emmen. Dit keer nog maar vier gewone fietsen in de vloot van 21 tandems van vandaag. Twee waren de Santos fietsen, die zo slank en rank zijn dat ze bijna vanzelf gaan. En nog twee echte trappers, de Spartanen. Waarvan er één aan Marij en mij toebedeeld, fietsje nummer 3. En maar beuken, trappen en stoten om die wellustige elektro huppelende fietskoeien bij te houden. Hoewel. We zijn samen uit Amsterdam dus dat laten we natuurlijk niet gebeuren…
Maar beste bestuur van de Stag, doe mij een genoegen, geweldig al die accu fietsen, maar behoudt er ook nog een paar zonder.
Welaan ik praat te lang. Na al het gedoe van zadels stellen, banden op spanning pompen en het terugvinden van twee zomaar verdwenen fietssleuteltjes, stoven om kwart na elf de 21 tandems de wijde wereld in. Op weg richting Warmond. En het weer mocht er zijn. Klein briesje, lenteachtig, graadje of twaalf en droog garantie van de weerdienst. Stagweer noemt Piet dat.
Om toch ook nog een beetje het wintergevoel te houden, was er na rond 25 kilometer de lunch bij een schaatsvereniging. De IJs Vereniging Warmond (IJVW). Die, zo bleek met zichtbaar geplaatste oorkonden, maar liefst 45.000 euries van het Schipholfonds wisten te ontvangen voor een skeeler/schaatsbaan. Zo een baan waar ze dan in de winter met heel veel toewijding gietertje voor gietertje twee centimeter water op spuiten en dan hopen dat ze eerder zijn dan Zuidlaren, of Winterswijk. Ook wij fietsen onder de vliegtuig herrie. Dus Schiphol managers, wat dacht je van een paar fietsen voor de Stag. In ieder geval, IJVW-schaatsvrienden, dank voor de koffie en thee en hopelijk dat het de volgende winter lang gaat vriezen.
Nadat de rij plaslustige Staggers voor het sanitair der IJVW was opgelost, togen we weer op pad. Briesje in de rug, langs het eerste ontluikend veld narcissen richting Noordwijk. Maar vlak voor we daar kwamen was er na rond een kilometertje of vijftien de tweede stop van de dag. Bij Plein 6, een locatie voor mensen met een geestelijke en/of lichamelijke beperking. Prachtig, gelukkig dat je nog ziet dat de marktwerking onze zorg niet geheel heeft uitgekleed en dat er nog kwaliteit van dit soort instellingen is. Bijzonder snel stonden alle gevarieerde drankjes die werden besteld op tafel. Ook hier dank voor de ontvangst.
Daarna het laatste stuk van de tocht door de duinen en bij ‘rechtdoor’ naar Zandvoort, wij ‘rechtsaf’ de vlakte in. Windje vooruit en ook opeens een ruiter te paard, die bijna de eerste tandem van de sokken draafde. Maar het liep goed af en zo bereikten we allen in goeden doen, met tien na half vijf op de klok, de thuisbasis.
Tijd om de benen te strekken met een goed glas bier (de meerderheid), of wijn (de minderheid, waaronder ik en drie anderen). Meteen dus maar een hele fles genomen die op was toen het eten werd opgediend. Biefstuk schijfjes, met gebakken aardappeltjes in ham en zoals Piet aankondigde, gelardeerd met een soort groenteprut. Het was heerlijk en ook het toetje mocht er zijn.
En zo kwam er een einde aan deze eerste tocht ‘De Paden Op…’. Op 13 april trappen we verder en hopen we ons allemaal weer te treffen voor tocht twee. Stag-bestuur en alle mensen die altijd zo enorm hun best doen, dank voor de ook dit keer weer voortreffelijke organisatie.
Lex Hendriksen, achterrijder